Deel 1 - De echte geschiedenis van de kerk

De geschiedenis van Israël en de onderdrukking van het ware geloof

Wanneer we terugkijken in de Hebreeuwse geschiedenis dan weten we de geschiednis van de verdeling van Israël in twee koninkrijken nadat koning Salomo stierf. Onder koning saul, david en Salomo gaat het redelijk goed. Echter in de 10e eeuw voor Christus valt het koninkrijk uit elkaar. Er zijn nu twee rijken: Israël, het noordelijke rijk en Juda, het zuidelijke rijk. Ook kennen we de daaropvolgende ballingschappen naar als Assyrië en  Babylon. Het Noordelijk rijk, Israel, wordt in 722 voor Christus veroverd door het Assyrische rijk. Ook daarvoor waren al groepen van de bevolking weggevoerd naar Assyrië, een volk dat bekend stond om zijn wreedheden.  Het Zuidelijke huis Juda, dat uit twee stammen bestond, valt 136 jaar laten in handen van de Babyloniërs. Nadat er al twee grote deportaties van de bevolking hebben plaatsgevonden worden Jerusalem en de tempel in 586 voor Christus verwoest.  Opnieuw wordt een grote groep van de bevolking in ballingschap naar Babylon gevoerd. Aan het einde van de zeven eeuw groeide de macht van de Babyloniërs, zij verslaan uiteindelijk de Assyriërs. De Babyloniërs worden vervolgens op hun beurt onderworpen door de Perzische koning Cyrus. Onder de regering van de Perzen krijgen de overgebleven Joden meer vrijheid en uiteindelijk mogen de overgebleven ballingen terugkeren naar hun land. Maar vrij zijn ze niet, nog 200 jaar houd het Perzische rijk stand. In 331 voor Christus vernietigt Alexander de Grote met een korte oorlog het Perzische leger en is het Griekse rijk een feit. 8 jaar daarna overleed Alexander de Grote en wordt het Griekse rijk in vieren gedeeld, onder zijn belangrijkste generaals. In 63 voor Christus lijfde Pompeius het gebied in bij het Romeinse Rijk. Het was onder dit Romeinse gezag dat Yahusha werd geboren onder het gezag van Keizer Caesar Augustus.

We behandelen vanaf hier alleen de geschiedenis van de Hebreeuwse Messias-volgelingen die bekend stonden als de Nazarener (Handelingen 24: 5). Vandaag zullen we zeggen Zijn gemeente of Zijn Kerk. 

Handelingen 24:5 "Ons is namelijk gebleken dat deze man een pest is en iemand die oproer verwekt onder al de Joden in heel de wereld, en een vooraanstaand persoon is binnen de sekte van de Nazarenen."

Na de Joodse Oorlog, die woedde in Judea en Galilea van 66 tot 70 na Christus vluchtten vele Joden.  Nadat keizer Nero in het jaar 68 was gestorven verklaarden soldaten hun generaal Vespasianus (Flavische dynastie) tot nieuwe keizer. Vespasianus ging naar Rome om de troon op te eisen en liet het verder neerslaan van de verset over aan zijn zoon Titus.  Titus begon onmiddellijk met de belegering van Jeruzalem. Nadat de joodse verdediging ernstig verzwakt was door hongersnood, kwam de laatste bestorming door de Romeinen op 29-30 augustus van het jaar 70. Het was voor de joden geen houden meer aan en de hele stad werd in de as gelegd. Hoewel Titus de tempel ongeschonden in handen wilde krijgen, ging deze eveneens in vlammen op.  Met de val van Jeruzalem en de verwoesting van de tempel (29-30 augustus 70) kwam er een einde aan de oorlog. Naar schatting 100.000 verdedigers en inwoners kwamen om het leven. Het totale aantal slachtoffers van deze oorlog wordt geschat op 600.000 tot 1.300.000 doden. De Romeinen slachten op bevel van Vespasianus hele families af, zeker iedereen die verdacht werd een afstammeling te zijn van het huis van koning David.

Na het bewind van deze Flavische dynastie bouwde een keizer die hen opvolgde, keizer Hadrianus genaamd, het koninkrijk Juda (Judea) om tot een Romeinse cultuur. Dit veroorzaakte een opstand onder leiding van de joodse leider genaamd Sjimon Bar Kochba . Als vergelding op dit verzet van Sjimon Bar Kochba hernoemde deze keizer Judea zelfs tot "Syria-Palaestina", nadat Bar Kochba zelf werd in zijn laatste bolwerk, het fort van Betar, het huidige Battir bezuiden Jeruzalem, samen met alle andere verdedigers gedood. Dit werd uitgevoerd om met de Joden te bespotten door hun stad naar hun vijanden te vernoemen. Tijdens de 7e eeuw veroverden de Arabieren Judea, hernoemd tot "Syrië Palestina" en namen het weg van de Romeinen.

Na de oorlogen tussen de Joden en de Romeinen werden de Joden door de Romeinen vrijwel geheel uit Judea verbannen. Daarna begon de diaspora, oftewel verspreiding van de Joden over de wereld. Een grote aantallen krijgsgevangenen werden in het hele Romeinse rijk als slaven verkocht. Maar er is nooit een volledige Joodse verlatenheid van het gebied geweest! Sinds die tijd vormen Joden een belangrijke minderheid in Judea. Er hing een belangrijke consequentie van Bar Kochba's dood. Tot deze moment was Jeruzalem het centrum van het geloof. Dat veranderde toen de autonome Joodse gemeenschappen verschoven van een gecentraliseerde religieuze autoriteit, naar over de wereld verspreide vergaderingen (synagogen). Zoals we zien in Handelingen 17, waar de Apostel  Paul één van deze vergaderingen bezoekt.

Handelingen 17:1-2 "En zij namen de weg door Amfipolis en Apollonia en kwamen in Thessalonica, waar een synagoge van de Joden was. En Paulus ging naar zijn gewoonte bij hen naar binnen en drie sabbatten lang ging hij met hen in gesprek vanuit de Schriften."

Bovendien gingen de Romeinen verder met het vernietigen van de Joodse gemeenschap, inclusief de Vergadering (synagogen) in Jeruzalem, die bestond sinds de tijd van Yahusha. De lijn van de Joodse leiders in kerk / gemeenschap in Jeruzalem, die zou zijn begonnen met Yahusha's broer Jacobus als de eerste leider(bisschop / opzichter) van de vergadering, hield op te bestaan binnen het rijk. Dit is de reden waarom Jacobus dit moest schrijven nadat de 12 stammen zich uiteindelijk over de vier hoeken van de aarde hadden verspreid.

Jakobus 1:1-4 "Jakobus, een dienstknecht van YHWH en van de Heere Yahusha Hamashiach, aan de twaalf stammen die in de verstrooiing zijn: wees verheugd! Acht het enkel vreugde, mijn broeders, wanneer u in allerlei verzoekingen terechtkomt, want u weet dat de beproeving van uw geloof volharding teweegbrengt. Maar laat die volharding ook volledig mogen doorwerken, opdat u volmaakt bent en geheel oprecht, en in niets tekortschiet."

Het geloof wat de eerste echte volgelingen van de Joodse Messias Yahusha beleden was is in strijd met de religieuze overtuigingen van het Romeinse Rijk.  Deze volgelingen stonden bekend als de Nazareners (Handelingen 24: 5) en onderhielden nog altijd de Wet van Mozes. Deze geloofsovertuiging leidde tot veel vervolging en martelingen. We weten dat toen de Nazareners zich in de Romeinse gebieden vestigden, de heidenen hen de schuld gaven van bijna elke grote plaag die in het Romeinse rijk plaatsvond. Plagen zoals hongersnood, epidemieën of enige andere natuurramp, alleen maar om meer vervolging voor hen te veroorzaken. 

De Kerk van Rome en haar corruptie van het Hebreeuwse geloof

De kerkhistoricus Eusebius van Caesarea (geschiedenis van het kerkboek) speelt vervolgens een belangrijke rol in de kerkgeschiedenis, hoewel zijn geschiedenis van de kerk ook zijn opvattingen ondersteunde. Dit is iets waar we altijd op moeten letten. Bij onze zoektocht naar de geschiedenis van de geschriften van mensen moeten we altijd goed kijken naar wat het belang van de mens bij zijn schrijven is geweest. Zo weten we wat we moet nemen en wat u moet afwijzen. We moeten altijd leren lezen tussen de regels door. 

Het was door de vervolging van de volgelingen van de Hebreeuwse Messias in de donkere eeuwen die volgden, dat door misleiding het ware geloof langzaam werd gecorrumpeerd. De zogenaamde door God aangestelde leiders wilden steeds meer macht en door misleiding ontstond een misplaatst geloof dat tegenwoordig bekend staat als 'christendom'.  De misleidende vals doctrines gebouwd op  "syncretisme" zou later worden geformaliseerd tijdens het Concilie van Nicea in 325 na Christus.

Notitie- Syncretisme: het combineren van twee of meer religieuze geloofssystemen in een nieuw systeem, of het opnemen van overtuigingen uit niet gerelateerde tradities in een religieuze traditie. Een poging om uiteenliggende of tegengestelde geloven en religies met elkaar te combineren, ofwel Polytheïsme of veelgodendom.

Het ook belangrijk dat we rekening houden met het Romeinse religieuze onheil voor het Concilie van Nicea, dus binnen de eerste drie eeuwen van onze jaartelling. De draai aan het Hebreeuwse geloof werd niet allemaal in Nicea gedaan, maar er gebeurde ook veel daarvoor. Meestal concentreren mensen het allemaal op het Concilie van Nicea. Hoewel dit Concilie de hoofdrol speelde,  waren er eerdere concilies zoals het Apostolisch Concilie van Jeruzalem. Maar ook anderen die bekend staan ​​als de pre-oecumenische concilies, zoals de concilies van Rome, Carthago, Antiochië enz. Allemaal hebben ze bijgedragen aan de corruptie van het Hebreeuwse geloof.

Vele andere Concilie volgden. Al deze droegen bij aan wat het Christendom vandaag de dag is geworden. Hoewel het Concilie van Nicea officieel de systemen heeft vastgesteld die vandaag in het christendom werkzaam zijn. De verslagen stellen dat er in de eerste drie eeuwen van onze jaartellingen een gnostisch Romeins "christendom" ontstond vermengt met Griekse mythologische invloeden welke oorspronkelijk uit Egypte kwamen. De apostel Paulus sprak zelfs over enkele van deze invloeden in het boek Romeinen, zoals we hieronder lezen:

Romeinen 1:18-25 "Want de toorn van YHWH  (God) wordt geopenbaard vanuit de hemel over alle goddeloosheid en ongerechtigheid van de mensen, die de waarheid in ongerechtigheid onderdrukken, omdat wat van YHWH gekend kan worden, hun bekend is. YHWH Zelf heeft het hun immers geopenbaard. Want de dingen van Hem die onzichtbaar zijn, worden sinds de schepping van de wereld uit Zijn werken gekend en doorzien, namelijk én Zijn eeuwige kracht én Zijn Goddelijkheid, zodat zij niet te verontschuldigen zijn. Want zij hebben, hoewel zij YHWH kennen, Hem niet als God verheerlijkt of gedankt, maar zij zijn verdwaasd in hun overwegingen en hun onverstandig hart is verduisterd. Terwijl zij zich uitgaven voor wijzen, zijn zij dwaas geworden, en hebben zij de heerlijkheid van de onvergankelijke Elohim vervangen door een beeld dat lijkt op een vergankelijk mens, op vogels en op viervoetige en kruipende dieren. Daarom ook heeft YHWH  hen in de begeerten van hun hart overgegeven aan de onreinheid om hun lichamen onder elkaar te onteren. Zij hebben de waarheid van God vervangen door de leugen, en het schepsel vereerd en gediend boven de Schepper (Mensen vereren als goden), Die te prijzen is tot in eeuwigheid. Amen."

Bovendien was het hele doel van het Concilie in Nicea om "doctrines" te verenigen. De voornaamste aanleiding tot bijeenroepen van het Concilie was de onrust die was ontstaan door de verspreiding van de leer van Arius. Arius was een Alexandrijns priester, die beweerde dat de Messias niet werkelijk gelijk aan God was, maar gemaakt zou zijn door de Vader. Deze leer werd sterk veroordeeld door Alexander van Alexandrië, de bisschop van Alexandrië en zijn secretaris, de latere bisschop Athanasius.Enkele bisschoppen, zoals Eusebius van Caesarea en andere bisschoppen uit de bezette gebieden van Israël, steunden Arius echter en de onrust verspreidde zich over het Oosten van het Romeinse Rijk. In een poging deze onrust eens en voor altijd de kop in te drukken riep keizer Constantijn de Grote samen met Ossius van Córdoba een Concilie te Nicea bijeen, waarbij alle bisschoppen waren uitgenodigd. Hier moesten de bisschoppen over Arius en zijn leer oordelen. Ook moest er een universele manier worden bepaald om de datum voor de Paasviering vast te stellen. Let dus op dat deze religieuze onrust was niet echt onder heidenen, maar eerder onder heidenen die zich hadden bekeerd tot het geloof van de Nazareners (volgelingen van de messias) en hun geloof hadden verdraaid om hun heidense filosofieën hoog te houden.

Desalniettemin kon het keizer Constantijn zelf, die dit Concilie in Nicea machtigde, niet echt schelen waar de waarheid tussen de verschillende doctrines onder deze bisschoppen lag. Aangezien hij geen kennis had van de heilige geschriften noch de geschriften van de apostelen van de Messias.  Het enige doel was dat al deze bisschoppen zouden worden verenigd onder één leerstelling zodat er een einde zouden worden gemaakt aan deze religieuze onrust onder zijn rijk. Elke uitkomst van de Concilie was voor hem aanvaardbaar of het nu een leugen betrof of niet. Constantijn zou hoe dan ook van de uitkomst van het Concilie van Nicea profiteren. Vanuit het Concilie van Nicea werd als het ware een ​​nieuwe wereldgodsdienst gevestigd onder het Romeinse Rijk, welke later de officiële religie van Rome werd (rooms-katholieke / universele kerk). Deze religie is tot op heden bekend als het christendom. Dit is de reden waarom alle christelijke kerken en denominaties over de hele wereld doctrines en rituelen hooghouden welke geworteld zijn in het rooms-katholicisme.

Bedenk dat het doel van het Concilie in Nicea was om de meningsverschillen in doctrine / leringen over de Hebreeuwse Messias onder de bisschoppen op te lossen. Bisschoppen die bedriegers werden binnen het geloof van de Hebreeën in het hele Romeinse rijk. Helaas groeiden er ook veel verschillende doctrines in het geloof van de Nazareners (Handelingen 24:5), die later door de heidenen ten onrechte christenen werden genoemd in Antiochië nadat Yahusha zijn discipelen stierven en hun geschriften in de handen vielen van heidenen die zich hadden bekeerd naar het geloof van het Romeinse rijk.

En dit leidde tot veel verkeerde interpretaties en misvattingen en nieuwe uitvindingen over de echte identiteit van de Hebreeuwse Messias en zijn Naam. Precies zoals we dat vandaag de dag zelfs zien gebeuren. De naam Jezus Christus werd geboren uit deze concilies. Duidelijk genoeg had Yahusha ons al in het volle zicht verteld waar we zijn echte identiteit moesten onderzoeken, maar deze bedriegende bisschoppen weigerden dit te doen. In plaats daarvan probeerden ze eerder opzettelijk hun heidense overtuigingen samen te voegen (syncretisme) met het Hebreeuwse geloof.  Uiteindelijk zien we zelf dat de hoofdstad van de kerk tegenwoordig Rome “Vaticaanstad” is. Maar wat zei Yahusha?

Lukas 24:44 "En Hij zei tegen hen: Dit zijn de woorden die Ik tot u sprak toen Ik nog bij u was, dat alles vervuld moest worden wat OVER MIJ GESCHREVEN staat in de WET VAN MOZES (Thora) en in de PROFETEN  en in de PSALMEN."

Opmerking: Tijdens de  Concilies proberen werd de ware ware identiteit van de Messias niet achterhaald doordat ze de Tenach (Oude Testament) verwaarloosden, net zoals sommige onwetende gelovigen tegenwoordig blijven doen.

Verder maakten de bisschoppen ruzie over de menselijkheid van de Hebreeuwse messias en de kwestie van zijn godheid. Kortweg of  hij nu echt een God was of slechts een mens? Sommigen bisschoppen geloofden dat hij een gewone man was die tijdens zijn doop, opstanding en hemelvaart als zoon van God werd aangenomen. Een van hen was Arius was een Alexandrijns priester, daarom wordt deze denkwijze ook wel arianisme genoemd. Van 20 mei tot en met 25 juli 325 kwamen 318 bisschoppen bijeen te Nicea om over het arianisme te oordelen. Op papier werd het voorgezeten door de keizer zelf, maar aangezien die niet veel over theologie wist, was Ossius van Córdoba de facto de voorzitter. Athanasius, diaken van Alexander van Alexandrië, voerde het hoogste woord, gesteund door Alexander van Constantinopel Er werd een geloofsbelijdenis aangenomen waarin staat dat Christus homoousios, van dezelfde substantie, is als de Vader en dus ook waarlijk God is. Slechts twee bisschoppen weigerden dit te aanvaarden, en enkele anderen onder voorbehoud, omdat ze bang waren dat acceptatie van het woord homoousios modalisme zou behelzen. Vanaf die dag was de werdt de denkwijze dat de Messias slecht een bijzonder man was gezien als ketterij en stond bekend als ADOPTIONISME. De geloofsbelijdenis van Arius was toch niet ver van de waarheid?

Enkel gnostici zeiden ook dat hij niet zomaar een man was en niet hetzelfde lichaam had als wij mensen. Kortom mensen voegden hun eigen opvattingen toe aan wie de messias was zoals Hij nu is. De leerstelling over de Messias werd later een vorm van goddelijke zelfmanifestatie.  Er ontstond een doctrine die het gebruik van de namen Vader, Zoon en Heilige Geest in de Bijbel verklaart als drie verschillende openbaringen (of rollen) van dezelfde persoon (namelijk God). Daarbij is Jezus niet slechts de tweede persoon van een samengestelde Godheid, maar is Hij God de Vader zelf, gekomen als Man van vlees en bloed. Deze doctrine uit de vroegste geschiedenis van het Christendom (vanaf de eerste eeuw tot ca. 250 AD) wordt MODALISME genoemd en stond afwijzend tegenover de later ontwikkelde theologie die God omschrijft als een eenheid van drie hemelse personen (de zogenaamde drie-eenheid). In het jaar 381 AD werd na het tweede concilie van Constantinopel door keizer Theodosius I alle afwijkende Christelijke theologie verboden, en begon de vervolging van alle “ketters” inclusief de volgers van het MODALSIME.  

Anderen maakten de Messias ook ondergeschikt aan de vader. Ze plaatsten hem op een veel lager niveau. Deze ketterij werd SUBORDINATIONISME genoemd. Dit leidde tot de uitvinding van doctrines zoals incarnatie, drie-eenheid en zoveel andere doctrines zoals we die vandaag hebben. We zien hier dus dat de belangrijkste verwarring die tot veel doctrines leidde. Doctrines die verwarden wie Yahusha daadwerkelijk was en hoe hij zich verhield tot de vader, net zoals het dat nu is. Het doel van de concilies was om alle bisschoppen op één lijn te krijgen en vast te stellen wie de Messias daadwerkelijk was. Maar wat zei Yahusha over hoe wij hij zijn identiteit moest onderzoeken?

Lukas 24:44 "En Hij zei tegen hen: Dit zijn de woorden die Ik tot u sprak toen Ik nog bij u was, dat alles vervuld moest worden wat OVER MIJ GESCHREVEN staat in de WET VAN MOZES (Thora) en in de PROFETEN  en in de PSALMEN."

Opmerking: Maar helaas blijven velen nog steeds misleid door tradities van mensen, die hebben geleid tot de oprichting van meer dan 40.000 denominaties / kerken over de hele wereld. Dit omdat de eenvoudige instructie in Lucas 24:44 worden genegeerd. Nog noch de Wet van Mozes (Thora), noch de Profeten of zelfs maar de Psalmen beschrijven dat de Hebreeuwse Messias als iemand die gelijk zal zijn aan de Hemelse Vader. Zeker beschrijven deze geschriften de Messias niet als iemand die een God in het vlees zal zijn.

Het hele Wetboek en de Profeten zwijgen hierover. Valse doctrines zoals incarnatie, drieëenheid, modalisme, gnosticisme, subordinationisme, calvinisme enzovoort werden allemaal  gecreëerd door de waarneming of meningen van mensen. Ze komen zeker niet voort uit de Wet van Mozes  of de profeten.

Tot slot het volgende. Wat had een keizer als Constantijn ertoe kunnen bewegen betrokken te raken in deze religieuze chaos? Bedenk dat nadat het Romeinse Rijk viel, de kerk haar krachtbron werd om de wereld te regeren. Net zoals ze dat nu nog steeds doen:

Openbaring 17:5 "En op haar voorhoofd stond een naam geschreven: Geheimenis, het grote Babylon, de moeder van de hoeren en van de gruwelen van de aarde."

Vervolg: Deel 2 - De echte geschiedenis van de kerk