Waarom de originele Bijbelse feesten vieren?

Elke waarlijk wedergeboren gelovige zou zich moeten realiseren dat YHWH Zijn Thora heeft gegeven voor ons eigen welzijn. Het zijn Zijn richtlijnen om ons leven richting te geven.

Deuteronomium 10:12-13 “Nu dan, Israël, wat vraagt YHWH, uw Elohim, van u dan YHWH, uw Elohim, te vrezen, in al Zijn wegen te gaan, Hem lief te hebben en YHWH, uw Elohim, te dienen, met heel uw hart en met heel uw ziel, en de geboden van YHWH en Zijn verordeningen, die ik u heden gebied, in acht te nemen, u ten goede?”

Kinderen begrijpen vaak niet waarom ouders willen dat zij bepaalde dingen moeten doen of wel juist niet mogen doen. Bij tieners wordt de eigen wil steeds sterker en rebelleren tieners vaak extra tegen de instructies van hun ouders. Zelfs deze instructies voor hun eigen bestwil is. Kinderen besluiten maar al te vaak de instructies van hun ouders te vervangen door “eigen vervangende regels”. En zo vergaat het velen van ons ten opzichte van onze Vader YHWH.

In het verloop van dit artikel zullen we laten zien dat YHWH ons vraagt een heel specifieke soort van kalender te volgen vanwege enkele hele belangrijke redenen. Als we deze kalender houden zal dat ten goede voor ons uitwerken. Toch zullen we zien dat een groot aantal van Zijn kinderen besluiten er een heel andere kalender op na te houden, zeer waarschijnlijk omdat ze het belang van de kalender die Hij ons, in Zijn Thora, vraagt te houden niet goed begrijpen.

Als we een baan in de wereld hebben, moeten we op ons werk verschijnen op de tijden die onze werkgever vaststelt. We hebben te doen wat doen wat deze van ons vraagt. Het is ook een goed principe als we op tijd komen en daarnaast naar alle bedrijfsfeesten gaan. Dit is allemaal slechts een deel van een goede werknemer zijn. De schrift vergelijkt ons met knechten, en in het Hebreeuwse denken is een goede dienaar iemand die doet wat zijn meester hem vraagt te doen, naar zijn beste kunnen en vermogen. Dus als we onze aardse heren al dienen op deze manier, waarom zouden wij YHWH met minder genoegen laten nemen? Waarom komen we niet opdagen voor de dienst aan Hem, en voor Zijn feesten wanneer Hij ons daar voor uitnodigt? Als we Zijn dienaren zijn dan moeten we blij zijn om deze dingen te doen naar ons beste kunnen en vermogen.

Exodus 32:2-10 “En Aäron zei tegen hen: Ruk de gouden ringen die uw vrouwen, uw zonen en uw dochters in hun oren hebben, af, en breng ze bij mij. Toen rukte heel het volk de gouden ringen die ze in hun oren hadden, af en zij brachten ze bij Aäron. Hij nam ze van hen aan, hij bewerkte ze met een graveerstift en maakte er een gegoten kalf van. Toen zeiden zij: Dit zijn uw goden, Israël, die u uit het land Egypte geleid hebben. Toen Aäron dat zag, bouwde hij er een altaar voor, en Aäron kondigde aan: Morgen is er een feest voor YHWH! Zij stonden de volgende dag vroeg op, brachten brandoffers en brachten ook dankoffers. Het volk ging daarna zitten om te eten en te drinken; vervolgens stonden zij op om uitbundig feest te vieren. Toen sprak YHWH tot Mozes: Ga, daal af, want uw volk, dat u uit het land Egypte hebt geleid, heeft verderfelijk gehandeld. Zij zijn al snel afgeweken van de weg die Ik hun geboden had: zij hebben voor zichzelf een gegoten kalf gemaakt, zij buigen zich ervoor neer, offeren eraan en zeggen: Dit zijn uw goden, Israël, die u uit het land Egypte geleid hebben. Ook zei YHWH tegen Mozes: Ik heb dit volk gezien, en zie, het is een halsstarrig volk. Nu dan, laat Mij begaan, zodat Mijn toorn tegen hen ontbrandt en Ik hen vernietig. Dan zal Ik ú tot een groot volk maken."

Wat we hier kunnen opmerken is dat Aäron niet tegen Israël zei dat ze een andere God moesten aanbidden. Alles wat hij zei was: “Morgen is een feest voor YHWH” . Het maken van een eigen feest van aanbidding op een eigen ingestelde tijd maakte YHWH zo woedend dat hij bereid was om Israël te vernietigen.

Een belangrijkste thema’s in de hele Schrift is dat we niets mogen toevoegen of afdoen aan de woorden van YHWH. In plaats daarvan worden we gewoon verondersteld om te beseffen dat het woord van YHWH perfect en zuiver is, en we het gehoorzamen zoals het is gegeven:

Spreuken 30:5-6 “Ieder woord van elowahh (אֱלוֹהַּ) is gelouterd, Hij is een schild voor hen die tot Hem de toevlucht nemen. Voeg niets toe aan Zijn woorden, anders zal Hij u straffen, omdat u een leugenaar zou blijken te zijn.”

Elohim tilt uitermate zwaar aan de gehoorzaamheid aan Zijn geboden, want gehoorzaamheid toont loyaliteit aan zoals niets anders dat echt kan. Wat hier zo ironisch aan is, is dat hoewel christenen en joden er beiden aanspraak op maken YHWH te dienen, de meeste van hen een kalender aanhouden die anders is dan die YHWH heeft opgedragen. Net als bij het gouden kalf houden christenen en Joden er een andere kalender en feesten op na. Zij rechtvaardigen dit op verschillende manieren. Uiteindelijk komt het erop neer dat er eenvoudigweg een gebrek aan loyaliteit aan de Schepper is.

De meeste christenen houden de Romeins Gregoriaanse kalender aan. Hierbij begin de dag begint om middernacht (ook wel het ‘heksenuur’ genoemd). We weten dat dit een heel andere agenda is dan dat de Schrift ons gebied te onderhouden. De kalenderdag in de Schrift ’s begin avonds bij zonsondergang:

Genesis 1:31b “Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de zesde dag.”

Ook andere referenties vertellen ons dat de Hebreeuwse dag duurt van avond tot avond. Leviticus 23:32 vertelt ons dat de Shabbat van Yom Kippoer (de Grote Verzoendag) duurt van avond tot avond:

Leviticus 23:32b “‘s Avonds, op de negende dag van de maand, moet u uw Shabbat vieren, vanaf de avond tot aan de volgende avond.”

Het woord Shabbat kan verwijzen naar een dag van rust. Echter meestal verwijst het naar de wekelijkse Shabbat. Merk ook op dat die door Yahusha de Messias gehouden werd zoals YHWH hem opgedragen had middels de Thora.

Lukas 4:16 “En Hij kwam in Nazareth, waar Hij opgevoed was, en ging naar Zijn gewoonte op de dag van de Shabbat naar de synagoge, en Hij stond op om te lezen.”

De apostel Šaʾul (Paulus) gaat ook gewoon verder met aanbidden en getuigen in de synagogen op Shabbat, ook lang na de opstanding van Yahusha:

Handelingen 13:14 “En zij gingen vanuit Perge het land door en kwamen in Antiochië in Pisidië; en zij gingen op de dag van de Shabbat de synagoge binnen en gingen daar zitten.”

De loyaliteit en trouw van Yahusha bracht hem ertoe de kalender van YHWH perfect te houden. Deze volmaakte gehoorzaamheid is een van de redenen waardoor Hij kon en mocht zegt dat Hij “bleef” in de liefde van zijn Vader.

Johannes 15:10 “Als u Mijn geboden in acht neemt, zult u in Mijn liefde blijven, zoals Ik de geboden van Mijn Vader in acht genomen heb en in Zijn liefde blijf.”

Yahusha draagt ons ook op ons Zijn geboden te onderhouden. Dit zodat ook wij kunnen verblijven in Zijn liefde. Dit is waar het interessant begint te worden. Vooral omdat de christelijke leer ons vertelt dat de geboden van de Messias verschillen van de geboden van Zijn Vader, YHWH. De christelijke leer vertelt ons dat wij (omdat Yahusha de wet heeft vervuld) niet langer de Shabbat en Schriftuurlijke feesten hoeven te houden. Maar dat we nu in plaats van deze in de Schrift opgedragen dagen de zondag, kerst, pasen, etc. moeten gaan vieren. Waarom zouden we dit moeten doen? Omdat mensen of de christelijke leer ons dat verteld heeft?

Is er ooit voorspeld dat YHWH Zijn eigen de kalender zou gaan veranderen? Van de Shabbat en Schriftuurlijke feesten naar de zondag, kerstmis, pasen etc.? En wanneer hebben de profeten voorspeld dat YHWH de dag zou veranderen van avond tot avond, naar de Romeinse middernacht tot middernacht tijdstippen? Leert en voorzag de Schrift dat ergens?

Christelijke geleerden maken vaak gebruik van Handelingen 20:7-11. Ze gebruiken deze als een vermeende “bewijs tekst” om aan te tonen dat de leerlingen elkaar op de (middernacht tot middernacht) Romeinse zondag ontmoetten. Dit is volledig onjuist en zeer onlogisch:

Handelingen 20:7-11 “En op de eerste dag van de week, toen de discipelen bijeengekomen waren om brood te breken, sprak Šaʾul hen toe, omdat hij de volgende dag wilde vertrekken; en hij liet zijn toespraak voortduren tot middernacht. En er waren veel lampen in de bovenzaal waar zij bijeenwaren. En een zekere jongeman, van wie de naam Eutychus was, zat in het venster en werd door een diepe slaap overmand, doordat Šaʾul zo lang sprak. Hij viel, door de slaap overmand, van de derde verdieping naar beneden en werd dood opgetild. Maar Šaʾul ging naar beneden, wierp zich op hem, sloeg zijn armen om hem heen en zei: Maak geen misbaar, want zijn ziel is in hem. En nadat hij weer naar boven gegaan was, brood gebroken en iets genuttigd had, en hij lang, tot het aanbreken van de dag toe, met hen gesproken had, vertrok hij zo.”

Aangezien in de eerste eeuw Judea door de Romeinen bezet was, zou het misschien logisch lijken dat de discipelen bij elkaar verzameld waren op “zondag” ochtend en luisterden naar Šaʾul. Maar een aantal dingen zijn erg onlogisch. Waarom zouden er zoveel lampen in de bovenzaal branden als de discipelen bijeengekomen waren op een zondagochtend? En waarom zouden ze maar een maaltijd gebruiken in een tijdsbestek van vierentwintig uur?

Deze passage kan ons meer leren als we er naar kijken vanuit de Hebreeuwse context. Religieuze Joden zijn zeer traditie georiënteerd. Ze gaan op Shabbat altijd naar de synagoge (of in de tempel). Nadat de de Shabbat voorbij is verzamelen ze zich bij vrienden of familieleden in huis om het brood te breken en gemeenschap met elkaar te vieren. Dit doen ze om de Shabbat en de rust van de Shabbat zo lang mogelijk uit te breiden en zo doende vast te houden. We zouden dit nagenieten mogen noemen. Hoewel dit “de eerste dag van de week” is, is het geen nieuwe dag van aanbidding. Het is niks minder dan een zeer gebruikelijke 'nagenieten' van de Shabbat. Als we Handelingen hoofdstuk 20 in dit licht lezen, dan is er een logische reden waarom er zoveel lampen in de bovenzaal branden. Namelijk omdat ze elkaar pas na zonsondergang op “zaterdagavond” ontmoetten. Ze spraken dan verder met elkaar tot het ochtendgloren op de “zondagmorgen”. Deze benadering geeft ook een veel logischer zicht op het feit waarom ze slechts een maaltijd gebruikten.

Als de zondagse eredienst niet van YHWH komt, waar komt dit gebruik dan vandaan? De vroegste verwijzing naar de “zondag” aanbidding komt van de christelijke apologeet Justinus de Martelaar, circa 150 na Chr.. Meer dan honderd jaar na de bediening van Yahusha. Justinus de Martelaar zei dat alle mensen bijeen moesten komen om te aanbidden op “de dag genaamd zondag” (volgens de middernacht tot middernacht Romeinse kalender).

"En op de dag genaamd Zondag, komen allen die in de steden of op het land wonen samen op een plaats…." [Justinus de Martelaar, Eerste Apologie, Hoofdstuk 67 – Wekelijks Aanbidding van de christenen, circa 150 na Chr., Biblesoft]

De Schrift noemt nooit de dagen van de week bij naam (zondag, maandag, etc.). Integendeel zelfs, in de Schrift worden de dagen van de week altijd aangeduid met cijfers (de eerste dag van de week, de tweede dag van de week, etc.). Dit terwijl de Shabbat altijd bij naam genoemd word! Maar in plaats van de kalender te onderhouden welke YHWH aan Zijn kinderen geboden had, vertelt Justinus de Martelaar zijn gemeente dat zij voortaan de Schepper op zondag moesten gaan aanbidden. Zijn redenering was dat het de zondag moest zijn omdat dit de dag was dat Elohim de wereld schiep en omdat het de dag was dat Yahusha voor het eerst aan Zijn discipelen verscheen:

"Maar de zondag is de dag waarop we allemaal onze gemeenschappelijke samenkomst houden, omdat het de eerste dag is waarop God, een verandering in de duisternis en de materie heeft gewrocht, en de wereld gemaakt heeft, en Jezus Christus, onze Heiland op diezelfde dag opstond uit de dood. Want Hij werd gekruisigd op de dag voor die van Saturnus (zaterdag), en op de dag na die van Saturnus, dat is de dag van de Zon, verscheen Hij aan zijn apostelen en discipelen, Hij leerde ze deze dingen, die we aan u hebben doorgegeven om ze ook te overdenken." [Justinus de Martelaar, Eerste Apologie, Hoofdstuk 67 – Wekelijks Aanbidding van de christenen, circa 150 na Chr., Biblesoft]

De redenen van Justinus de Martelaar om op ‘zondag’ volgens de Romeinse kalender te aanbidden klinken misschien goed. Echter met uitzondering van het feit dat noch de Messias noch Zijn apostelen de Romeinse kalender gebruikten om hun dag van aanbidding te bepalen. Integendeel: Zij hebben altijd de Hebreeuwse kalender gebruikt.

Het afstappen van de Hebreeuwse kalender in het voordeel van de Romeinse kalender voor het vaststellen van de dagen van aanbidding en rust is in wezen vervangingstheologie. Later zou het katholieke christelijke pausdom de profetie vervullen over de spirituele “kleine hoorn”, die van plan was om de afgesproken gezette tijden (feesten) van YHWH te veranderen en daarmee ook de Thora.

Daniël 7:25 “Woorden tegen de Allerhoogste zal hij spreken, de heiligen van de Allerhoogste zal hij te gronde richten. Hij zal erop uit zijn bepaalde tijden en de Thora te veranderen, en zij zullen in zijn hand worden overgegeven voor een tijd, tijden en een halve tijd.”

Hoewel YHWH de opdracht gaf de Shabbat voor altijd te onderhouden, “door al onze generaties”, begonnen veel christenen die rustdag op zondag in te vullen. Ze rechtvaardigen deze verandering door de woorden van Šaʾul uit hun context te halen. Daarmee wordt de Schrift verdraaid om te suggereren dat we elke dag die we willen als een nieuwe ‘officiële’ dag van aanbidding en rust kunnen vaststellen.

Romeinen 14:5 “De een acht de ene dag boven de andere dag, maar de ander acht al de dagen gelijk. Laat ieder in zijn eigen geest ten volle overtuigd zijn.”

Onder gezag van het katholieke christelijke pausdom werden uiteindelijk alle Schriftuurlijke feesten gewijzigd. Meer en meer werden de zon-aanbidding ceremonies en heidense tradities opgenomen in deze nieuwe feesten. De Thora verteld ons bijvoorbeeld dat Pesach, volgens de Hebreeuwse kalender, gehouden moet op de 14e van de maand Aviv (ook wel “Nisan”). Toch begonnen veel christenen dit feest te houden op de eerste zondag na de lente-equinox (de Equinox is een belangrijke dag op de kalender van zon aanbidding). Uiteindelijk werd deze aangebrachte wijziging “officieel” bevestigd door de bisschop van Rome (dat wil zeggen, de paus) en hij begon dit af te dwingen bij alle gemeenten.

In de Thora kalender zien we dat het Pesach op elke dag van de week kan vallen. De christelijke historicus Eusebius beschreef dat er een grote crisis “Quartodecimaanse (“14th”) Controverse” uitbrak toen bisschop Victor van Rome begon te eisen dat alle gemeenten het Pesach moesten gaan houden op een zondag. De zaak kwam tot een hoogtepunt toen de bisschoppen van Azië aangedrongen op het houden van het Pesach op de 14e van Aviv (Nisan), zoals Yahusha en de rest van de apostelen dat voor hadden gedaan.De Roomse bisschop zette echter zin wil door.

"Een kwestie van niet gering belang ontstond op dat moment. Want de parochies in heel Azië oordelen vanuit een oudere traditie dat de veertiende dag van de maan op welke dag het de Joden was geboden het lam te offeren, gehouden moest worden als het Paschafeest van de Heiland … Maar dit is niet de gewoonte van de kerken in de rest van de wereld … Maar de bisschoppen van Azië, onder leiding van Polycrates, besloten vast te houden aan het oude gebruik dat aan hen was overgeleverd. Hij zelf zette, in een brief die hij aan Victor en de Kerk van Rome richtte, in de volgende woorden de traditie uiteen die voor hem naar beneden was gekomen." [Eusebius, Kerkelijke Historie, Boek V, Hoofdstukken 23, 25, circa 190-195 na Chr.]

Nadat de datum van het Pesach was veranderd, werd ook de naam toen veranderd in Pasen (Easter). Dit woord “Pasen” (Easter) is afgeleid en licht daarmee in relatie met de in de Schrift beschreven Ishtar (Astoreth en/of Asherah), die de Tenach (OT) ons nadrukkelijk verbiedt om te aanbidden. Ishtar / Pasen is een heidense vruchtbaarheidsgodin die aanbeden wil worden op of rond de lente-equinox middels ceremonies. Dit wordt helemaal duidelijk als me begrijp dat deze ceremonies met konijnen (omdat ze zich snel voortplanten) moest worden uitgevoerd. Daarbij werden ook eieren gedoopt in het bloed van menselijke kinderen. Als algemene regel geldt dat YHWH niet wil dat we Hem aanbidden op enigerlei manier die gelijk is aan of lijkt op de manier voor deze valse godin:

Deuteronomium 12:4 “U mag tegenover YHWH, uw Elohim, niet doen zoals zij!”

Wij mogen niet aanbidden op de Lente equinox! Want dit is niet de datum die YHWH geboden heeft een feest te vieren. De Thora is duidelijk, “ziet toe” dat u niet de zon, de maan, de sterren, of een van de andere “heren van de hemel” aanbidt:

Deuteronomium 4:19 “Pas er ook voor op dat u uw ogen niet opslaat naar de hemel, en de zon, de maan en de sterren ziet, heel het leger aan de hemel, en u laat verleiden om u voor hen neer te buigen en hen te dienen. YHWH, uw Elohim, heeft hen aan al de volken onder de hele hemel toebedeeld”

In de ogen van YHWH is er altijd wel een reden voor het menselijke zondige gedrag. Als we alleen dat doen wat YHWH van ons vraagt te doen dan is Hij van mening dat wij Hem naar behoren dienen. Maar als we rusten en aanbidden op de dagen die worden bepaald door de bewegingen van de zon (dat wil zeggen, zondag, equinox, kerstmis, etc.) dan is Hij van mening dat wij de zon en haar valse goden “dienen”. Veel gelovigen vinden doen wat de Schepper van hen vraagt in deze “te veel gevraagd”, maar als we gestorven zijn aan het vlees zou het geen last voor ons mogen zijn:

1 Johannes 5:2-4 “Hieraan weten wij dat wij de kinderen van Elohim liefhebben, wanneer wij Elohim liefhebben en Zijn geboden bewaren. Want dit is de liefde tot Elohim, dat wij Zijn geboden in acht nemen; en Zijn geboden zijn geen zware last. Want al wat uit Elohim geboren is, overwint de wereld; en dit is de overwinning die de wereld overwonnen heeft: ons geloof.”

De enige reden waarom het woord “Paasfeest” in Nederlandse Bijbel voorkomt is dat het een verkeerde vertaling is van het Griekse woord Pascha (pa,sca), wat Pesach betekent. Deze fout is gecorrigeerd in bijna alle andere grote vertalingen, en toch houden, ironisch genoeg, veel christenen nog steeds vast aan Pasen. Waarom doen ze dit? De apostelen verwijzen nergens naar Pasen, maar naar Pesach.

BGT Hand. 12:4 "ον και πιασας εθετο εις φυλακην παραδους τεσσαρσιν τετραδιοις στρατιωτων φυλασσειν αυτον βουλομενος μετα το πασχα αναγαγειν αυτον τω λαω"

Handelingen 12:4 "en toen hij ook die gegrepen had, zette hij hem in de gevangenis en gaf hem over aan vier wachten, elk bestaande uit vier soldaten, om hem te bewaken, omdat hij hem na het Pesach wilde voorleiden aan het volk.."

Bovendien vertelt Šaʾul ons niet om het paasfeest te vieren maar hij dringt erop aan om het Feest der Ongezuurde Broden te vieren. Het feest dat aanvangt na de avond van Pesach en hiermee een voortzetting van deze hoogtijdag is. Dit feest wordt echter door de christelijke gelovigen in zijn geheel vergeten.

1 Korinthiërs 5:8 “Laten wij dus feestvieren, niet met oud zuurdeeg, ook niet met zuurdeeg van slechtheid en boosaardigheid, maar met ongezuurde broden van oprechtheid en waarheid.”

Handelingen 20:6 laat ons zien dat de discipelen nog vele jaren na de opstanding van Yahusha nog steeds het feest van de Ongezuurde Broden vierden en niet het christelijke paasfeest:

Handelingen 20:6 “Wij echter vertrokken na de dagen van de ongezuurde broden per schip.”

In Handelingen 27:9 hielden de discipelen de Grote Verzoendag, hier genaamd ‘vastentijd’ omdat het vaak wordt gehouden door te vasten. (De reden dat de reis “gevaarlijk” was is dat de Grote Verzoendag plaatsvindt in het najaar. Bootreizen op de Middellandse Zee kunnen in deze tijd met zeer stormachtige weer te maken krijgen.

Handelingen 27:9-10 “En, omdat er veel tijd verlopen was en het varen nu gevaarlijk werd, omdat de vastentijd ook al voorbij was, waarschuwde Šaʾul hen en zei tegen hen: Mannen, ik zie dat de vaart zal plaatsvinden met hinder en grote schade, niet alleen voor de lading en het schip, maar ook voor ons leven.”

Šaʾul ging ook door met het houden van Shavuot volgens de Hebreeuwse kalender:

1 Korinthiërs 16:8 “Ik zal echter tot Pinksteren (Shavuot) in Efeze blijven,”

We weten dat Šaʾul Shavuot vierde volgens de Hebreeuwse kalender omdat hij opging naar Jerusalem in plaats van naar Rome:

Handelingen 20:16 “Want Šaʾul had zich voorgenomen Efeze voorbij te varen om geen tijd in Asia te hoeven doorbrengen, want hij haastte zich om, als het mogelijk voor hem was, op Shavuot in Jeruzalem te zijn.

Als de apostelen vasthielden aan de Hebreeuwse kalender, waarom zouden wij dan iets anders willen doen? Laten we niet vergeten dat de apostelen de Ruach haKodesh (Heilige Geest) ontvingen omdat zij hielden van de feesten van YHWH zoals Hij die geboden had.

Handelingen 2:1-2 “En toen de dag van het Shavuot feest vervuld werd, waren zij allen eensgezind bijeen. En plotseling kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en dat vervulde heel het huis waar zij zaten.”

Het is belangrijk om de kalender te houden zoals bevolen. In Kolossenzen 2:16-17 vertelt Šaʾul ons dat de Shabbat, de feesten, en de nieuwe maan allemaal profetische afschaduwingen zijn van de dingen die “nog komen”. De ware betekenis van de Schrift is echter in de meeste grote vertalingen verloren gegaan, met inbegrip van de NBV, die de betekenis van de passage veranderen door het toevoegen van twee woorden-“dagen” en “is”.

Colossians 2:16 "μη ουν τις υμας κρινετω εν βρωσει η εν ποσει η εν μερει εορτης η νουμηνιας η σαββατωνα εστιν σκια των μελλοντων το δε σωμα χριστου"

Kolossenzen 2:16-17 "Laat dus niemand u veroordelen inzake eten of drinken, of op het punt van een feestdag, een nieuwe maan of de Shabbat dagen. Deze zaken zijn een schaduw van de toekomstige dingen, maar het lichaam is van Christus."

Deze twee toegevoegde woorden (“dagen” en “is”) voeren de lezer ertoe om te concluderen dat we niet moeten toestaan dat iemand ons vertelt wat te eten, wat te drinken, of welke dag te houden voor aanbidding. Als we deze toegevoegde woorden accepteren met hun letterlijke betekenis kunnen we gemakkelijk concluderen dat het geen verschil maakt of we de Shabbat en de feestdagen van YHWH houden, of dat we niet zo zo goed aanbidden op zondag, kerstmis, pasen, het Chinese Nieuwjaar, ramadan, of zelfs helemaal geen feestdagen houden. Andere vertalingen maken soortgelijke wijzigingen in de tekst, die ook het idee promoten dat Yahusha kwam om de Thora en de profeten te ontbinden, ook al is dat het tegenovergestelde van wat Hij zei in Mattheüs 5:17-19.

Aangezien de Schrift er duidelijk over is dat er niets mag worden toevoegen aan de Schrift, dan moeten we de woorden “dagen” en “is” wegnemen uit de vertalingen daar ze niet in de bronteksten voorkomen. Hier is exact dezelfde passage uit de Herziene Staten Vertaling, maar zonder de toegevoegde woorden “dagen” en “is”:

"Laat dus niemand u veroordelen inzake eten of drinken, of op het punt van een feestdag, een nieuwe maan of de Shabbat. Deze zaken zijn een schaduw van de toekomstige dingen, maar het lichaam van Yahusha de Messias."

Er zijn hier drie belangrijke zaken

1. Laat dus niemand u veroordelen inzake eten of drinken, of op het punt van een feestdag, een nieuwe maan of de Shabbat;

2. Deze zaken zijn een schaduw van de toekomstige dingen;

3. maar het lichaam van Yahusha de Messias.

In parafrase gezet verteld Šaʾul ons hier dus:

1. Laat dus niemand u veroordelen inzake het vlees dat u eet, of wat u drinkt, of op welk religieus feest u onderhoudt;

2. Want dit eten, drinken en deze feestdagen zijn allemaal een schaduw van de toekomstige dingen;

3. Laat daarom alleen het Lichaam van Yahusha de Messias u vertellen wat te eten, drinken en welke feesten te onderhouden!

Als we de volgorde van deze passage anders rangschikken om het beter te kunnen lezen (3-1-2) krijgen we een idee van wat Šaʾul eigenlijk wilde zeggen. Namelijk dat we ons niet moeten laten oordelen door hen die niet tot de Thora nalevende gelovigen behoren, met betrekking tot wat men eet, wat men drinkt, en welke dag van aanbidding er gehouden moet worden. Wan het zijn allemaal profetische afschaduwingen van de zegeningen die nog moeten worden uitgestort.

De ware betekenis van de woorden van Šaʾul wordt niet weerspiegeld in de Nederlandse vertalingen. Integendeel, deze vertalingen doen het lijken alsof we kunnen doen wat we willen.

De NBV, de NBG en de meeste andere belangrijke christelijke versies wijzen erop dat zolang je denkt dat 'jezus de wet vervuld heeft' is het geen verschil uitmaakt welke dagen van aanbidding men onderhoudt. Dit omdat de feesten geen afschaduwingen zijn van de dingen die nog moeten komen maar afschaduwingen “waren” van de dingen die “moesten” komen. Dit is echter het tegenovergestelde van wat Šaʾul gezegd!

Westers Grieks-Romeins denken is vrij lineair en heeft de neiging om “checklist” gericht te zijn. Westers denken neemt vaak aan dat de profetieën kunnen worden georganiseerd als een “checklist”. En wel zodanig dat ze alleen maar een keer moeten zijn voldaan en daarmee klaar zijn. Dit is echter zeer verschillend van het Hebreeuwse denken. Hebreeuws denken is meer cyclisch. In het Hebreeuwse denken kunnen profetieën meer dan één vervulling hebben en hebben vaak ook meerdere. We kunnen dit zien aan de manier waarop de Schrift ons laat zien dat er verscheidene vervullingen zijn van het Loofhuttenfeest.

Veel christenen geloven dat Yahusha de Messias is geboren op 25 december. Maar Yahusha kan nooit zo laat in het jaar geboren zijn omdat Lukas 2:8 ons laat zien dat er herders in de velden lagen om hun kuddes te hoeden en bewaken gedurende de nacht. Hetgeen alleen gedaan wordt als de kuddes nog buiten zijn om te grazen.

Lukas 2:7-8 “en zij baarde haar eerstgeboren zoon en wikkelde Hem in doeken en legde Hem in een kribbe, omdat voor hen geen plaats was in de herberg. En er waren herders in diezelfde landstreek, die zich ophielden in het veld en des nachts de wacht hielden over hun kudde.”

In de winter worden de kuddes in Israël meestal op stal gezet voor de hele winterperiode. Met andere woorden, de kuddes zijn niet buiten in het veld in december. Vanuit een profetisch standpunt lijkt het veel logischer te zijn dat Yahusha geboren zou worden op de eerste dag van het Loofhuttenfeest, want dat zou een profetische vervulling van de eerste dag van het feest zijn. Dit is zeer waarschijnlijk de reden waarom Johannes ons vertelt dat het Woord vlees is geworden en onder ons heeft gewoond.

Johannes 1:14 “Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond en wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd,”

Het woord ‘woonden’ is het Griekse woord skenoo, Strong’s NT4637, wat betekent “gemeenschap hebben met”.

NT:4637 skenoo (skay-no’-o); van NT:4636; te kamperen in tenten, b.v. (figuurlijk) te bezetten (als een herenhuis) of (letterlijk) te resideren (zoals YHWH deed in de Tabernakel in het Oude Testament, een symbool van bescherming en gemeenschap)

Wat Johannes werkelijk zei was dat Yahusha vlees geworden was en gemeenschap had met ons door onder ons te zijn.

Johannes 1:14 “Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond en gemeenschap met ons gehad en wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd,"

Leviticus 23 geeft aan dat alle Israëlieten om drie keer per jaar op moeten gaan naar Jeruzalem. Een van deze drie jaarlijkse bedevaarten is het Loofhuttenfeest. Tijdens dit feest moet heel Israël zeven dagen lang wonen in “tenten” (loofhutten, tijdelijke woningen). In het Hebreeuws worden deze tijdelijke woningen Succot genoemd.

Leviticus 23:42 “Zeven dagen moet u in de loofhutten wonen. Alle ingezetenen van Israël moeten in loofhutten wonen,”

Hoewel Miriam (Maria) zwanger was, was er geen plaats in de herberg. Daarom moesten Joseph en Mirjam verblijven in een tijdelijke woning (en in dit geval een succah, of een kribbe), hierdoor kwam het dat de geboorte van Yahusha door de opdracht van Leviticus 23 profetisch werd vervult.

Soms beweren christelijke geleerden dat aangezien Yahusha het Loofhuttenfeest heeft vervult, wij niet langer dat deel van de Thora hoeven te gehoorzamen. Maar toch weten we dat YHWH dat een deel van de Thora absoluut niet overweegt “af te schaffen”, want Zacharia 14 spreekt van nog een andere vervulling.

Zacharia 14:16-17 “Het zal geschieden dat al de overgeblevenen van alle heidenvolken die tegen Jeruzalem zijn opgerukt, van jaar tot jaar zullen opgaan om zich neer te buigen voor de Koning, YHWH van de legermachten, en om het Loofhuttenfeest te vieren. Het zal geschieden dat er geen regen zal vallen op hem die uit de geslachten van de aarde niet zal opgaan naar Jeruzalem om zich voor de Koning, YHWH van de legermachten, neer te buigen.”

En alsof dat nog niet genoeg bewijs is dat de feesten profetische afschaduwing zijn van dingen die nog komen moeten, staat er nog een andere onvervulde profetie in het boek van Openbaring.

Openbaring 21:3 “En ik hoorde een luide stem uit de hemel zeggen: Zie, de tent van YHWH is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen Zijn volk zijn, en Elohim Zelf zal bij hen zijn en hun Elohim zijn. En Elohim zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal er niet meer zijn; ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn. Want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.”

Als kinderen van YHWH kunnen we niet altijd begrijpen waarom onze Schepper wil dat we de feestdagen blijven onderhouden waarvan Hij zei dat we ze moesten onderhouden. Maar Šaʾul vertelde ons niet toe te laten dat iemand ons zou vertellen welke dag voor aanbidding te houden, omdat hij wist dat het houden van de feesten van YHWH gezegend worden.

Onze Schepper geeft ons Zijn instructies omdat ze goed voor ons zijn en zodat wanneer we ze gehoorzamen wij profetisch zicht krijgen op hetgeen gepasseerd is en hetgeen ons te wachten staat in de toekomst. Dus als we inzicht kunnen krijgen in de Schepper Zijn toekomst plannen door Zijn kalender en daarop geplaatste feesten te onderhouden, waarom zouden wij dat dan niet willen doen?